Jean D' Ormesson ~ Η ιστορία του περιπλανώμενου Ιουδαίου ~ Εκδόσεις Καστανιώτη 1996 σελ.637
Η αγάπη είναι η μόνη που μπορεί να σπάσει τα δεσμά που αλυσοδένουν τη φθαρτή μας υπόσταση. Μας κάνει να ξεφεύγουμε από την αέναη πρόοδο, που δεν είναι παρά ένα αέναο κατρακύλισμα. Μας κάνει να υπερβαίνουμε τον εαυτό μας. Αγαπώ, σημαίνει ξεχνάω τον κόσμο, τον χρόνο που περνάει, τη δυστυχία της ύπαρξής μου. Ξεχνάω τον εαυτό μου, για κάτι άλλο. Ανακαλύπτω την αλήθεια πέρα από τα φαινόμενα. Διαλέγω αυτό που διαρκεί και όχι ό,τι χάνεται. Κατά κάποια έννοια, ο Σωκράτης, ο Βούδας, ο Χριστός δε δίδαξαν τίποτε άλλο. Μόνο αυτό.
