XΟΡΤΟΦΑΓΟΙ vs ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΩΝ

                                                  ΧΟΤΡΟΦΑΓΟΙ vs ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΩΝ

            Πολλά χρωστά η ανθρωπότητα για την εξέλιξή της, στις επιστήμες και την έρευνα. Την εποχή που σπουδαστής ακόμη, μάθαινα  τα μυστικά που μου αποκαλύπτονταν μέσα απ’ τη μελέτη και την έρευνα, η επιστήμη που ακουγόταν πιο ελπιδοφόρα και εξελίξιμη, ήταν αυτή της Βιολογίας. Παρακολουθούσα κι εγώ όσο μπορούσα τις προόδους της με κάποια καθυστέρηση βέβαια, γιατί ότι ανακοινώνεται τώρα, έχει πολλά χρόνια πριν, έρευνας και προσπάθειας.

Με μάγεψε και με επηρέασε άμεσα, η μελέτη των δύο χωριών ενός τόπου που θα μπορούσαν να βρίσκονται οπουδήποτε, ακόμη κι εδώ δίπλα μας. Το πείραμα εξάλλου συνεπάγεται και υποστηρίζει το τυχαίο.

Το ένα χωριό με τους κατοίκους του ήταν στην πεδιάδα, ζούσε αποκλειστικά απ’ την καλλιέργεια της γης και ήταν χορτοφάγοι, ένα είδος που θα ήταν στη μόδα τώρα, τύπου vegan.

Το άλλο χωριό ήταν ορεινό, οι κάτοικοι του ήταν κτηνοτρόφοι και τρέφονταν αποκλειστικά απ’ τα ζώα που εξέτρεφαν.

Οι μελέτες στους κατοίκους των δύο χωριών, έδειξαν ότι οι ορεσίβιοι είχαν το γονίδιο που προκαλούσε επιθετικότητα στη συμπεριφορά, έλλειψη προσοχής και συγκέντρωσης, υπερκινητικότητα. Αυτό το γονίδιο απουσίαζε απ’ τους κατοίκους της πεδιάδας και εμφανιζόταν μοναχά σε ελάχιστες περιπτώσεις πεινασμένων, καχεκτικών και κακοζωισμένων ανθρώπων της περιοχής τους. Το γονίδιο αυτό στους ορεινούς κατοίκους του χωριού, ήταν απαραίτητο για να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να προφυλάξουν τα κοπάδια τους και να οριοθετήσουν τα βοσκοτόπια.

Η μελέτη έδειξε κι άλλα συμπεράσματα. Το χωριό της πεδιάδας ήταν πιο καλοζωισμένο και απαιτούσε λιγότερη προσπάθεια για να συντηρηθεί. Όπως μια λεοπάρδαλη είναι πιο αδύνατη απ’ ένα χορτοφάγο βουβάλι, επειδή καταναλώνει μεγάλα ποσά ενέργειας στο κυνήγι της λείας της, και γι αυτό έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να εξαφανιστεί. Βέβαια η φύση προνοεί κατά κάποιο τρόπο και η λεοπάρδαλη δεν έχει φυσικούς εχθρούς.

Οι υπέρμαχοι της χορτοφαγίας βάζουν εμπρός αυτές τις μελέτες, και υπερθεματίζουν  για το δικό τους τρόπο ζωής. Η υπερκατανάλωση κρέατος απαιτεί πολλαπλάσιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και κατανάλωση νερού, σπατάλη εις βάρος του πλανήτη. Στον πόλεμο δε, της εξέλιξης του ανθρώπου ως ένα καλύτερου, πιο ανθεκτικού στις επιθετικές ασθένειες και στις κληρονομικές παθήσεις, έχουν όλα τα αποτελέσματα της επιστήμης με το μέρος τους.

Το θέμα της διατροφής αποτελεί εξάλλου και ένα πεδίο διένεξης και αιτία έχθρας μεταξύ των θρησκειών. Το νέο κίνημα των χορτοφάγων που αποφεύγουν ακόμη και τα γαλακτοκομικά, το μέλι, και τα ψάρια, αποκτά ολοένα και περισσότερα ερείσματα, αποτελεί τη νέα μόδα στον τρόπο ζωής, που όπως φαίνεται κι οι μεγάλες βιομηχανίες τείνουν να καλύψουν ως κουλτούρα, προσδοκώντας στα μεγάλα κέρδη.

Βέβαια τα πάντα ξεκίνησαν ως ιδέα, στηριζόμενα στην έρευνα της επιστήμης και προσδοκά στη διάσωση του πλανήτη αλλά και του ίδιου του ανθρώπινου είδους.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Γ. ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ