Κβαντομηχανική και πανδημία (του Αριστείδη Αρχοντάκη)

 

 

Στις μέρες της πανδημίας, ένταση επικρατεί στο χώρο της παιδείας. Στα σχολεία, οι μαθητές αντιδρούν στα προτεινόμενα μέτρα προφύλαξης και περιορισμού της εξάπλωσης του ιού. Το υπουργείο επιμένει στη λειτουργία πολυπληθών τμημάτων, και ως αντίδοτο μοιράζει υπερμεγέθεις μάσκες και παγουρίνο. Οι μαθητές επιμένουν σε δεκαπενταμελή τμήματα, στην πιθανή εκ περιτροπής λειτουργία των τμημάτων πρωί-απόγευμα, στην πρόσληψη επιπλέον διδακτικού προσωπικού, και σε ότι αφορά την υγιεινή και καθαριστριών.

 Όλοι εμείς θεατές στην προκείμενη αναμέτρηση, παίρνουμε ο καθένας θέση υπέρ ή κατά. Βέβαια θα έρθει ο καιρός, ίσως στο τέλος της σχολικής χρονιάς, αν όχι και νωρίτερα, όπου κάποιος θα δικαιωθεί και εμείς σαν παρατηρητές θα δούμε το ορθόν της πραγματικότητας βάσει του αποτελέσματος.

Όπως υποστηρίζει η κβαντομηχανική, ένα υποατομικό σωματίδιο δεν έχει συγκεκριμένη τροχιά αλλά ένα «νέφος πιθανών τροχιών» που απαρτίζουν την κυματοσυνάρτησή του. Και ο παρατηρητής είναι αυτός που με την παρατήρησή του θα αναγκάσει την κυματοσυνάρτηση να εκφυλιστεί σε μια συγκεκριμένη λύση, σε μια συγκεκριμένη εκδοχή της πραγματικότητας.

Παρατηρώντας κι εμείς το νέφος των πιθανών εκδοχών ως προς την αντιμετώπιση του κορωνοϊού όχι μόνο σε ότι αφορά την παιδεία, αλλά και γενικότερα, μπαίνουμε στον πειρασμό να υποστηρίξουμε την τάδε ή τη δείνα εκδοχή ως προφανέστατη, όμως η τελική παρατήρηση είναι αυτή που θα καθορίσει την πραγματικότητα, όσο πικρή κι αν προκύψει.