ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ...ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ

          

                ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ…ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ

           Η προοπτική της όλης υπόθεσης διαγραφόταν ζοφερή. Έσπαγε το κεφάλι του μπας και κατεβάσει καμιά ιδέα που θα ανέτρεπε την παρούσα κατάσταση, αλλά τίποτα. Παράνομος μετανάστης, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους, δίχως τα απαραίτητα χαρτιά, βρισκόταν στη δύσκολη θέση να επαναπατριστεί σ’ ένα τόπο που δεν ήξερε, εδώ είχε γεννηθεί και μεγαλώσει, εδώ έμαθε δυο-τρία κολλυβογράμματα, και μετά εργάτης στην οικοδομή. Είναι που ο νόμος είναι ανάλγητος, το προφανές όσο κι αν είναι έκδηλο, αν δεν συνοδεύεται με χαρτιά με σφραγίδες, εμφανίζεσαι αόρατος σαν να μην είχες υπάρξει ποτέ. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η κοινωνία έχει ρατσιστικές τάσεις, και το αβγό του φιδιού έχει εκκολαφτεί και έχει σκάσει; Το κράτος το ίδιο με τη συμπεριφορά του προδιαθέτει τέτοιες συμπεριφορές.

 Όλα αυτά ακούγοντας την ιστορία ενός Σκοπιανού μετανάστη που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, και από το 2005 διαμένει στην Κρήτη, και μέχρι και την τοπική ντοπιολαλιά έχει αποκτήσει. Τώρα του λένε φύγε, και μένει σ’ αυτόν να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας! Τι να πούμε; Νωπή είναι ακόμη η είδηση του απαγχονισμού μετανάστη στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Κισσάμου, που κρατούνταν γιατί δεν είχε τα νόμιμα χαρτιά παραμονής, και κινδύνευε με απέλαση.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Γ. ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ.