Λίγα λόγια για το νομοσχέδιο για την παιδεία
Τώρα που εν μέσω κορωνοϊού, το νομοσχέδιο για την Παιδεία πήρε την τελική του μορφή, φάνηκε αν μη τι άλλο η ανεπάρκεια όσων ασχολούνται στο Υπουργείο με τα θέματα της εκπαίδευσης, σε αντίθεση με τους υπάρχοντες εκπαιδευτικούς.
Οι πρώτοι νομίζουν ότι ζούμε, και έχουν να κάνουν με το σύστημα εκπαίδευσης του ’60, σε αντίθεση με τους δασκάλους και καθηγητές οι οποίοι ζουν τη σύγχρονη εκπαίδευση. Δεν μπορείς να χωρίζεις το μάθημα σε εξέταση (που δεν καλύπτεται με κάμερα) και παράδοση (που καλύπτεται) λες και είμαστε στην εποχή που ο καθηγητής ή ο δάσκαλος σήκωνε τους μαθητές στον πίνακα και σαν άλλος δικτάτωρ έπαιρνε τα κεφάλια των αδιάβαστων.
Η σύγχρονη εκπαίδευση είναι διαδραστική, διαδικασία που όλοι, μαθητές-εκπαιδευτικοί εμπλέκονται ανά πάσα στιγμή.
Και πώς θα μας φαινόταν αν ξέραμε από πριν ότι θα λέγαμε το τάδε ή το δείνα, το οποίο θα άλλαζε το ρουν του μικρού μας «κόσμου», όταν αυτό θα καταγραφόταν και θα έμενε αποτυπωμένο στην αιωνιότητα. Θα παίρναμε την ανάλογη πόζα οπωσδήποτε για να εκφραστούμε, να γράψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα στον φακό. Αυτό αφορά κυρίως τους μαθητές αλλά και ορισμένους εκπαιδευτικούς. Η φυσικότητα των μαθημάτων θα αλλοιωνόταν, η ίδια η μάθηση θα έμπαινε σε δεύτερη μοίρα για τους μαθητές.
Έστω κι ένας μαθητής, έστω κι ένας γονιός αν πιστεύει ότι καταστρατηγούνται τα δικαιώματα στη μάθηση και την ιδιωτικότητά της, μπορεί να αντιδράσει νομικά και τότε το νομοσχέδιο θα καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτο. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο το 8% του νομοσχεδίου αναφέρεται στην τηλεκπαίδευση και το υπόλοιπο αναλώνεται σε επιχειρήματα για τους υφιστάμενους νόμους που ισχύουν για τα προσωπικά δεδομένα. Ένας είναι ο λόγος. Φοβούνται για την εγκυρότητα του νόμου.
Και επειδή μπορεί να λέτε ότι αναφέρομαι στο ιδιαίτερο, αυτό ακριβώς εννοώ με το ακόλουθο παράδειγμα. Στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, σοβαρή εκπαιδευτικός κάνοντας το μάθημά της, σε αφοσιωμένους μαθητές οι οποίοι παρακολουθούν από το σπίτι, ειδοποιείται να διακόψει άρον άρον την προβολή, διότι χάκερ είχαν παρεισφρήσει και έδειχναν πορνό στους ανυποψίαστους και εμβρόντητους μαθητές. Το σφάλμα βέβαια πιστώθηκε στην καθηγήτρια που, δεν χρησιμοποιούσε ασφαλή πλατφόρμα στον υπολογιστή για την αναμετάδοση.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σήμερα αυτός που έχει στην κατοχή του «δεδομένα», θεωρείται πιο πλούσιος κι απ’ αυτόν που έχει «μαύρο» χρυσό.
Και χρησιμοποιώντας τέλος τα λόγια του Παπαδιαμάντη: Οσοι περνούν καλά, έχουν την παιδεία για κόσμημα, για όλους τους άλλους τους πολλούς, η παιδεία είναι ανάγκη, μήπως και καταφέρουν να ξεφύγουν από το δύσμοιρο πεπρωμένο που τους επιφυλάσσεται.
Και τέλος άλλο παιδεία και άλλο εκπαίδευση.
Οι πρώτοι νομίζουν ότι ζούμε, και έχουν να κάνουν με το σύστημα εκπαίδευσης του ’60, σε αντίθεση με τους δασκάλους και καθηγητές οι οποίοι ζουν τη σύγχρονη εκπαίδευση. Δεν μπορείς να χωρίζεις το μάθημα σε εξέταση (που δεν καλύπτεται με κάμερα) και παράδοση (που καλύπτεται) λες και είμαστε στην εποχή που ο καθηγητής ή ο δάσκαλος σήκωνε τους μαθητές στον πίνακα και σαν άλλος δικτάτωρ έπαιρνε τα κεφάλια των αδιάβαστων.
Η σύγχρονη εκπαίδευση είναι διαδραστική, διαδικασία που όλοι, μαθητές-εκπαιδευτικοί εμπλέκονται ανά πάσα στιγμή.
Και πώς θα μας φαινόταν αν ξέραμε από πριν ότι θα λέγαμε το τάδε ή το δείνα, το οποίο θα άλλαζε το ρουν του μικρού μας «κόσμου», όταν αυτό θα καταγραφόταν και θα έμενε αποτυπωμένο στην αιωνιότητα. Θα παίρναμε την ανάλογη πόζα οπωσδήποτε για να εκφραστούμε, να γράψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα στον φακό. Αυτό αφορά κυρίως τους μαθητές αλλά και ορισμένους εκπαιδευτικούς. Η φυσικότητα των μαθημάτων θα αλλοιωνόταν, η ίδια η μάθηση θα έμπαινε σε δεύτερη μοίρα για τους μαθητές.
Έστω κι ένας μαθητής, έστω κι ένας γονιός αν πιστεύει ότι καταστρατηγούνται τα δικαιώματα στη μάθηση και την ιδιωτικότητά της, μπορεί να αντιδράσει νομικά και τότε το νομοσχέδιο θα καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτο. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο το 8% του νομοσχεδίου αναφέρεται στην τηλεκπαίδευση και το υπόλοιπο αναλώνεται σε επιχειρήματα για τους υφιστάμενους νόμους που ισχύουν για τα προσωπικά δεδομένα. Ένας είναι ο λόγος. Φοβούνται για την εγκυρότητα του νόμου.
Και επειδή μπορεί να λέτε ότι αναφέρομαι στο ιδιαίτερο, αυτό ακριβώς εννοώ με το ακόλουθο παράδειγμα. Στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, σοβαρή εκπαιδευτικός κάνοντας το μάθημά της, σε αφοσιωμένους μαθητές οι οποίοι παρακολουθούν από το σπίτι, ειδοποιείται να διακόψει άρον άρον την προβολή, διότι χάκερ είχαν παρεισφρήσει και έδειχναν πορνό στους ανυποψίαστους και εμβρόντητους μαθητές. Το σφάλμα βέβαια πιστώθηκε στην καθηγήτρια που, δεν χρησιμοποιούσε ασφαλή πλατφόρμα στον υπολογιστή για την αναμετάδοση.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σήμερα αυτός που έχει στην κατοχή του «δεδομένα», θεωρείται πιο πλούσιος κι απ’ αυτόν που έχει «μαύρο» χρυσό.
Και χρησιμοποιώντας τέλος τα λόγια του Παπαδιαμάντη: Οσοι περνούν καλά, έχουν την παιδεία για κόσμημα, για όλους τους άλλους τους πολλούς, η παιδεία είναι ανάγκη, μήπως και καταφέρουν να ξεφύγουν από το δύσμοιρο πεπρωμένο που τους επιφυλάσσεται.
Και τέλος άλλο παιδεία και άλλο εκπαίδευση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου