Κι αυτός ήταν ο λόγος που μου άρεσε ανέκαθεν η ζωή του συγγραφέα: γιατί πρόσφερε άσυλο στον κοινωνικά καθυστερημένο και νομιμοποιούσε με την λάμψη της τη μοναχική ζωή.
Ορισμένοι άνθρωποι καταντούν με τον καιρό να μοιάζουν στο όνομά τους, όπως τα σκυλιά στ' αφεντικά τους. Χωρίς να το θέλουν.
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, σε μια κατάσταση ύπνου και ξύπνιου, περίμενα ν' ακούσω τα βήματα του ταχυδρόμου στην σκάλα. Δεν ξέρω γιατί αλλά, από μικρό παιδάκι ακόμα, πίστευα πάντα ότι τα γράμματα έχουν τη δύναμη να μεταμορφώσουν τη ζωή μου.
Προσπαθούσα να ξεδιαλύνω το ανεξήγητο μυστήριο του χουρχουρητού των γατών, υπνωτισμένος από το ανεξιχνίαστο μισοχαμόγελο τους, που μ' έκανε πάντα να ζηλεύω για τα όνειρά τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου