Ένα τσιγάρο δρόμος του Αριστείδη Αρχοντάκη

Το κάπνισμα είναι μια κακή συνήθεια, τουλάχιστον ως προς αυτό, όλοι έχουμε πειστεί, καπνιστές και μη. Πως άλλωστε να μη γίνει αυτό, μετά από τόσο αγώνα των αντικαπνιστικών οργανώσεων, συνεπικουρούμενες απ’ τα αποτελέσματα των ιατρικών ερευνών. Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Όμως καθώς έχουν περάσει τα χρόνια, και παραμένω καπνιστής, ενθυμούμαι τις ατελείωτες διαφημιστικές καμπάνιες των καπνοβιομηχανιών-κάτι αδιανόητο σήμερα- σε περιοδικά, εφημερίδες, στα προσεχώς πριν το έργο στη μεγάλη οθόνη, αλλά και στην τηλεόραση. Ή τους πάντοτε ευπαρουσίαστους πρωταγωνιστές των διαφημίσεων τσιγάρων. Στη μνήμη έχει χαραχτεί η ατάκα της ρεκλάμας: «Το πρωί καταλαβαίνεις τη διαφορά».

Τότε ξεκινούσε κανείς το κάπνισμα σαν από μόδα, σαν από μαγκιά για να δείξει μεγαλύτερος, οι γυναίκες σαν άκρως φεμινιστικό διάβημα. Τώρα όμως, γιατί; Γιατί συνεχίζουν να καπνίζουν οι άνθρωποι, οι νέοι γιατί ξεκινούν το κάπνισμα; Μην είναι η συντροφιά του καπνού στις ώρες μοναξιάς, μην είναι το τσιγάρο το απαραίτητο αγχολυτικό κατά του στρες της εποχής;

Όλοι οι καπνιστές διώκονται, αλλά μόνον ο φόβος της ασθένειας θα τους κάνει να επιχειρήσουν να το κόψουν. Σήμερα το κάπνισμα δεν είναι της μόδας, «είναι μπανάλ να καπνίζεις», μου είπανε. Κι όμως καφές και τσιγάρο είναι απ’ τις πιο δυνατές και αγαπημένες εξαρτήσεις.

«Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο», έλεγαν παλιά όταν ήταν να παρθεί μια σοβαρή απόφαση. «Με πέταξε σαν τη γόπα του τσιγάρου», λέει αυτός που παραμελείται και αποδιώχνεται αδίκως. «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο, που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω», έγραψε ο μουσικοσυνθέτης Άκης Πάνου. «Τα ίδια λεφτά που είχα όταν κάπνιζα, έχω και τώρα που δεν καπνίζω», φιλοσοφούν κάτι γηραιοί πρώην καπνιστές. Πάντα θα υπάρχει μια δικαιολογία για ένα τσιγαράκι ακόμα. Είναι ας πούμε το μόνο επικίνδυνο που μας έχει απομείνει, σε μια ζωή ακίνδυνη και αποστειρωμένη. Μια ζωή, ένα τσιγάρο δρόμος.

Αριστείδης Αρχοντάκης (από το βιβλίο «Πολύ μικρά γλυκά τίποτα φυλαγμένα σε σπιρτόκουτα.»