Ο ΛΟΞΟΣ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΑΡΧΟΝΤΑΚΗ

Ο λοξός

«Γιατί άμα κάποιος θέλει να φτάσει κάπου, δεν πρέπει να κρύβει τίποτα», λέει ο Χάρης στην παρέα των παλιών συμμαθητών του, στην επετειακή τους συνεύρεση μετά από τριάντα χρόνια αποφοίτησης από το Λύκειο.

Οι υπόλοιποι τον ακούν, κάνοντας κρυφές σκέψεις ο καθένας.

Ο Μπάμπης, σκέφτεται, ότι κρύβει απ’ τη γυναίκα του την ερωμένη, κι απ’ την ερωμένη τη συζυγική του ζωή όταν επιστρέφει στο σπίτι.

Ο Κώστας ο λογιστής αναλογίζεται τις μπαγαποντιές των πελατών του, των οποίων ο κύριος εμπνευστής είναι ο ίδιος, αφού διαβάζοντας κατά το δοκούν το νόμο, αποκρύπτει από την εφορία και το κράτος τα πραγματικά έσοδά τους.

Κι ο Λάμπρος ο φιλόλογος αναπολεί τη περίπτωση του Οδυσσέα, την οποία διδάσκει τόσα χρόνια στα σχολιαρόπαιδα, ο οποίος έκρυψε την πραγματική του ταυτότητα και δήλωσε ο Κανένας, για να πλανέψει τον Κύκλωπα και να γλιτώσει τελικά.

Ο Χάρης όμως, βλέποντας συνοφρυωμένους τους παλιούς του συμμαθητές επιμένει: Άμα θέλει κάποιος να φτάσει κάπου, δεν πρέπει να κρύβει τίποτα. Εγώ προσωπικά, συνεχίζει τη μισοτελειωμένη σκέψη του, ήδη έχω πει τα πάντα στην ψυχολόγο μου.

Οι άλλοι αρχίζουν να ξεφυσούν ανακουφισμένοι, μειδιώντας ελαφρά. Πάντα υπάρχει ο λοξός της παρέας σκέφτονται, δικαιωμένοι και αμετανόητοι.

Αριστείδης Αρχοντάκης