"Λίγο πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις" του Αριστείδη Αρχοντακη

Το χρήμα δεν είναι τίποτα παραπάνω από το μηδέν που πολλαπλασιάζει μιαν αξία, λένε κάποιοι σοφοί. Τι κι αν σήμερα όμως, έχει γίνει το υπέρτατο αγαθό που όλοι κυνηγούν, και κυρίως οι νέοι. Στις σκέψεις, στα όνειρά τους καθώς σχεδιάζουν το μέλλον, είναι αυτό που κυριαρχεί. Καριέρα και χρήμα. Οι επιλογές τους, οι κόποι τους έχουν αυτό ως επιθυμία, και ποιος είμαι εγώ που θα πω ότι δρουν εσφαλμένα, ότι εκκινούν από λάθος αφετηρία στον αγώνα της ζωής, όταν όλη η κοινωνία είναι βασισμένη γύρω από την καταναλωτική μανία και τους έχει παραλύσει το μυαλό για οποιαδήποτε άλλη σκέψη.

Πλησιάζει η ώρα της εξέτασης πανελληνίως για χιλιάδες μαθητές. Μετά κόπων και βασάνων και σε μια συγκυρία δύσκολη και πρωτόγνωρη, θα κληθούν να αναμετρηθούν μεταξύ τους, αλλά και καθένας με τον ίδιο του τον εαυτό, για μια θέση στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Πόσοι όμως απ’ αυτούς θα κάνουν επιλογή σταδιοδρομίας βάσει των πραγματικών ταλέντων και κλίσεων, κι όχι βαραίνοντας στην απόφασή τους από το συντελεστή που λέγεται χρήμα και μάλιστα εύκολο χρήμα.

Τι ρόλο παίζουν γονείς και δάσκαλοι, η μικρή κοινωνία η οποία τους περικλείει τώρα, στις επιλογές αυτές;

Παλιά μιλούσαμε για επαγγελματικό προσανατολισμό, αργότερα ήρθαν τα πολυδιαφημιζόμενα τεστ δεξιοτήτων. Όμως δυστυχώς σήμερα δε θα μου φανεί παράξενο στην πρωτοκαθεδρία των επαγγελμάτων να βρίσκονται ότι έχει να κάνει με την ομορφιά (μοντέλα, αισθητικοί, σχεδιαστές ρούχων, κομμωτές…) και με τη μαγειρική (σεφ), καθώς αυτό το life style υποδεικνύεται από τα μέσα ψυχαγωγίας και ενημέρωσης στη αθώα νεολαία.

Κι όταν ο δάσκαλος έχει χάσει τη θέση και την αξία του, και παρουσιάζεται μάλιστα ως τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, κι ο γονιός δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο να ασχοληθεί, γιατί κυνηγά τη μια δουλειά μετά την άλλη, καθώς το χρήμα δε επαρκεί κι οι υποχρεώσεις τρέχουν, δυστυχώς ποιος είμαι εγώ που θα πει εν τέλει στους νέους ότι, ματώνουν μάταια σε ένα μαγγανοπήγαδο που νερό για να ξεδιψάσουν δε θα βρουν.