ΤΟ ΞΥΛΟ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (του Αριστείδη Αρχοντάκη)

Η Annie Ernaux, συγγραφέας και κορυφαία γυναίκα της διανόησης και του πολιτισμού στην Γαλλία, είχε δηλώσει σε μια πρόσφατη συνέντευξή της, ότι είναι χίλιες φορές καλύτερα να κυβερνιέσαι από την Αριστερά, δίχως να έχεις μεγάλες προσδοκίες ότι θα αλλάξει κάτι, παρά να είσαι υπό τη Δεξιά, σε συνεχή αναβρασμό και με την απειλή της ακραίας καταστολής. Οι τωρινές συνθήκες εξαιτίας της πανδημίας στην πατρίδα μας, έχουν επιφέρει κούραση στον κόσμο. Ο συνεχόμενος εγκλεισμός έχει κάνει ράκος ψυχολογικά αρκετούς. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που χαλαρώνουν υπέρ του δέοντος, νιώθοντας απρόσβλητοι απ’ την αρρώστια. Ας τους αυτούς, ζουν στον δικό τους κόσμο. Όμως υπάρχει η πλειονότητα των φιλήσυχων πολιτών που ακολουθούν κατά κεραίας τα μέτρα, και παίρνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις. Κι όμως, στα καλά καθούμενα, μπορούν να βρεθούν έρμαια στην ασυδοσία της καταστολής. Αντιμετωπίζονται ως υπήκοοι, και ως τέτοιοι, πρέπει πάντα να υπακούν. Τι κι αν πέφτουν θύματα τραμπουκισμού απ’ τα όργανα της τάξης, τα οποία θέλουν να περάσουν ένα κλίμα φόβου προς συμμόρφωση. Κι αν είσαι νέος να δαρθείς και να εξευτελιστείς, ακριβώς επειδή είσαι νέος, γιατί οι νέοι ως συνήθως επαναστατούν, αντιδρούν, και ενίοτε χρησιμοποιούν βία και βανδαλίζουν. Όμως ως εδώ. Κανένας δημοκράτης λαός δεν δύναται να ανεχτεί τη βία, γιατί τότε θα φταίει ο ίδιος που υπήρξε ιδιαίτερα ανεκτικός. Θα φταίει ο ίδιος για το καθεστώς που διατείνεται ότι εκλέχτηκε δημοκρατικά, αλλά δρα με απολυταρχικές μεθόδους. Έχουμε φωνή, κι όχι μόνο υποχρεώσεις, αλλά και δικαιώματα.